Πολλές φορές σε κείμενα, ανακοινώσεις εκκλήσεις για βοήθεια, συναντά κανείς τη λέξη ΑΠΟΡΟΣ. Έχει άραγε η λέξη αυτή βαθύτερα νοήματα; Κι όμως η λέξη αυτή έχει μια παραπάνω αξία και σημασία από αυτή που όλοι νομίζουμε.
ΑΠΟΡΟΣ είναι εκείνος ο άνθρωπος που δεν έχει πόρους, χρήματα τρόπο επιβίωσης. Άρα ένας άνθρωπος που δεν έχει πόρους επιβίωσης χρειάζεται την στήριξη όλων μας. Σε αυτόν τον άνθρωπο μπορεί να λείπει από μια φιάλη υγραερίου, ένα φάρμακο που πρέπει να πάρει για μια συγκεκριμένη ασθένεια, επίσκεψη σε κάποιο διαγνωστικό κέντρο που το ΕΣΥ δεν μπορεί να του παρέχει τέτοια διάγνωση ή την επίσκεψη σε κάποιο γιατρό ή ακόμα και το πιο βασικό. Ένα πιάτο φαγητό. Αλήθεια έχει σκεφθεί ποτέ κανείς τι μπορεί να λείπει από το παιδί ή τα παιδιά μιας άπορης οικογένειας; Ένα πρωινό που για κάποιους είναι αυτονόητο για τα παιδιά αυτά αποτελεί πολυτέλεια, μια σοκολάτα ή ένα φρούτο ακόμα και ένα πακέτο μαρκαδόροι που θα δει το παιδί στο ράφι ενός σουπερ μάρκετ ή ενός ψιλικατζίδικου αποτελεί είδος απλησίαστο. Πολλά είναι εκείνα που μπορούν να λείπουν από τις άπορες οικογένειες και τα παιδιά τους, αυτό δεν σημαίνει ότι τους δίνουμε ότι ευτελή πράγματα έχουμε στις ντουλάπες μας αποφόρια, ρούχα φθαρμένα , παπούτσια πολυφορεμένα ή ένα προϊόν όπως ρύζι ή μακαρόνια και… τελειώσαμε κοιμόμαστε εν ειρήνη των ύπνο των δικαίων.Πρέπει να κατανοήσουμεότι οι άνθρωποι αυτοί ανεβαίνουν τον δικό τους Γολγοθά με στωικότητα, τους λείπουν πάρα πολλά πράγματα για να φθάσουν στο ίστατο σημείο να ζητήσουν βοήθεια, το κράτος πρόνοιας παρέχει ελάχιστα στους άπορους αναλογικά με τις ανάγκες που έχουν. Γι’ αυτό και η συνδρομή της καθεμιάς και του καθενός από εμάς είναι πολύτιμη προς αυτούς τους ανθρώπους.
Ας σκύψουμε με αγάπη και νοιάξιμο πάνω στους άπορους συνανθρώπους μας, ας ανοίξουμε τ’ αυτιά της ψυχής μας, ας κατανοήσουμε τις πραγματικές τους ανάγκες και να βοηθήσουμε ουσιαστικά όπου υπάρχει ανάγκη και όχι τυπικά μόνο και μόνο για να βάλουμε κατάπλασμα στην συνείδησή μας ότι κάτι κάνουμε. Η προσφορά για να πιάσει τόπο πρέπει να ανταποκρίνεται στις πραγματικές ανάγκες και όχι σε εκείνα που καθένας μας υποθέτει. Ο ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΣ έχει αξία όχι όταν στρέφεις τον βλέμμα σου μόνο προς τον συνάνθρωπο αλλά και την καρδιά σου.
Ε. Λαμπροπούλου
