Άρθρα

Αναπολώντας τις αναμνήσεις των παιδικών μου χρόνων , την σκέψη μου κεντρίζουν, οι σχέσεις που είχαν τότε οι άνθρωποι μεταξύ τους! Σχέσεις τις οποίες χαρακτήριζαν οι λέξεις ανθρωπιά, αγάπη, ενδιαφέρον, αθωότητα.. λέξεις που στην σημερινή εποχή είναι τόσο γνωστές αλλά και τόσο άγνωστες συνάμα! Οι άνθρωποι ήταν περισσότερο δεμένοι και οι γειτονίες ξεχείλιζαν από γέλια

Οι συγκρουσιακές καταστάσεις και τα προβλήματα που δημιουργούνται στο σχολείο χαρακτηρίζονται από ανταγωνισμό, αντιθέσεις και διαφωνίες όσον αφορά την κοινωνική αλληλεπίδραση της παιδικής και όχι μόνο συμπεριφοράς. Αποτέλεσμα αυτών των καταστάσεων είναι ο εκφοβισμός ο οποίος εκδηλώνεται με τη μορφή βίας αναίτιας, επαναλαμβανόμενης, πάντοτε στοχευμένης στην αδυναμία των άλλων ανθρώπων, η οποία βασίζεται εξ’ ολοκλήρου

Το να είναι κανείς γονιός δεν είναι μια απλή υπόθεση, αλλά μια πολυσύνθετη καθημερινή προσπάθεια να εξασφαλίσει στο παιδί του ένα ευτυχισμένο μέλλον ως συγκροτημένος και υγιής ενήλικας. Στην προσπάθεια όμως αυτή, δεν είναι λίγες οι φορές που κάνουμε λάθη τα οποία έρχονται και μας στοιχειώνουν χρόνια μετά, όταν παρατηρούμε ή βιώνουμε τις συνέπειές τους.

Να προετοιμαστεί το παιδί μου για το νηπιαγωγείο ή την επόμενη τάξη του δημοτικού; Πρέπει να είμαστε σαφείς: ΟΧΙ και πάλι ΟΧΙ. Κι όταν λέμε καλοκαίρι, εννοούμε τα πάντα εκτός από εκείνη τη βαρετή κατάσταση όπου πρέπει τάχα να προετοιμαστείς για την επόμενη τάξη. Δηλαδή να προχωρήσει το παιδί σου λίγο πιο μπροστά από τους

Ήταν θέμα χρόνου για να γίνει. Είναι λυπηρό και οι λέξεις δεν μπορούν να περιγράψουν το πόσο απαίσιο είναι. Πολλοί γονείς θεωρούν πως το να «ντροπιάσουν » δημόσια το παιδί τους θα τους βοηθήσει να το διαπαιδαγωγήσουν καλύτερα. Πόσο λάθος κάνουν. Δεν υπάρχει κανένας λόγος, να ντροπιάσετε το παιδί σας δημόσια και μόνο κακό θα

Λίγο έως πολύ, όλοι γνωρίζουμε τι υλικά αγαθά μπορεί να χρειάζεται ένα παιδί στην καθημερινότητά του για να μεγαλώσει σωστά. Αυτό όμως που ίσως ξέρουμε αλλά δυστυχώς κάποιες φορές ξεχνάμε είναι ότι αυτό από μόνο του δεν είναι αρκετό. Ένα παιδί χρειάζεται σταθερότητα, τακτική επικοινωνία, χρόνο με τους γονείς του και τον εαυτό του, καλούς

Δεν είμαι χαζός, είμαι δυσλεκτικός»: αυτή είναι η κραυγή αγωνίας ενός παιδιού που έχει δυσλεξία και αδυνατεί να παρακολουθήσει το μάθημα. Στη συνέχεια του βίντεο βλέπουμε ένα δυσλεκτικό παιδί να «πέφτει» σε έναν κόσμο που αποτελείται εξ’ ολοκλήρου από βιβλία. Μόνο του στο περιβάλλον αυτό, αναγκάζεται να αναρριχηθεί σε ένα βουνό, που αντιπροσωπεύει το εκπαιδευτικό σύστημα.

Για τα παιδιά μας, οι γονείς είμαστε η κύρια πηγή των πρώτων τους εντυπώσεων. Μετά είναι το σχολείο. Αργότερα οι φίλοι. Και παράλληλα η πολυπαραγοντική πραγματικότητα που ονομάζουμε ”κοινωνία”. Τα παιδιά μαθαίνουν μέσα από τα βιώματά τους, τα παραδείγματα γύρω τους, τα πρότυπα: μέσα στην οικογένεια, την παρέα, το σχολικό περιβάλλον και επιπλέον η τηλεόραση,